Изучая историю своего края, учитель  сталкивается с рядом трудностей в подготовке и проведении уроков краеведения. Наряду с этими проблемами, возникает ряд вопросов: какие методы и формы целесообразно применять в краеведческой работе? Как сделать урок краеведения интересным и нужным нынешним школьникам? Необходимо ли изменение и преобразование консервативных методов и применение новых форм, методов, технологий? 

Інфармацыйныя даныя праекта

Пражываючы ў Больценіках, Ваўжынец Путткамер часта прыязджаў ў Вільна, падтрымліваў цесныя  кантакты з універсітэтскімі таварыствамі філаматаў і філарэтаў, прысутнічаў на лекцыях прафесароў Галухоўскага і Лелевеля.

Больцініцкі сядзібна-прыродны комплекс - адзін з захаваных комплексаў сядзіб (агульнай плошчай каля 6,8 га) і сапраўдны гістарычны элемент ландшафту - парк і ўрочышча «Гаік» (плошча 2,8 га) Воранаўскага раёна. Помнік архітэктуры і прыроды, якая мае статус раённага гісторыка-культурнага здабытку.

Традыцыйна цікавасць даследчыкаў прыкавана перш за ўсё да буйных палацава-паркавы ансамбляў, гістарычных помнікаў, засяроджаных у межах гарадской забудовы, якія па праву лічацца «візітнай карткай» горада, становяцца аб'ектам паказу для гасцей і турыстаў. Таму за рамкамі даследаванняў аказваецца вялікая колькасць правінцыйных, у тым ліку дробнамаёнткавых сядзібаў. Мы лічым, што менавіта тут, у загарадных дваранскіх сядзібах, найбольш ярка адлюстроўваецца свет чалавека, яго індывідуальнасць, побыт, норавы. Менавіта тут так востра адчуваецца густ даўніны, адчуваецца сувязь часоў. Толькі беражлівыя адносіны да такіх помнікаў архітэктуры, прыроды і культуры, разуменне іх каштоўнасці і ўнікальнасці могуць усяліць у нас надзею на тое, што мы павінны ўсё гэта захаваць.

Во Всемирном каталоге сегодня зарегистрировано порядка двух тысяч метеоритов, в Беларуси – пять. Однако все ли? Жители деревни Бенякони Вороновского района говорят, что в ясные ночи в Подворишский парк часто падают звезды. А притягивает их якобы осколок метеорита, который обнаружил когда-то основатель парка помещик Тадеуш  Керсновский. Легенды о камнях, упавших на Землю, существуют у всех народов и являются достаточно распространенным фольклорным мотивом. Согласно древним легендам, прародитель всех валунов Алатырь-камень упал с неба и на нем были высечены Законы Сварога [10]. Однако в поверьях о камнях-валунах падение камня, как правило, предполагает наличие некого делателя, персонажа, который этот камень уронил или бросил. Например, вот что известно о камне Седло Ильи-пророка в с. Архангельское (Пермская обл.): «На территории церкви лежит камень; имеется поверье: когда во время грозы ехал Илья-пророк, ударила молния, и он уронил камень» [3]. Есть похожие мотивы и в Беларуси. Например, как считается, озера Малый Болтик, Большой Болтик, Золотой Родник, Ячменек, Глубелька, Глубля образовались из-за того, что выпали из волшебной короны с драгоценными камнями, которую злодеи украли у Создателя [8].

У кожнага чалавека ёсць месца, куды ён імчыцца, куды ён заўсёды хоча вярнуцца, дзе спачывае душой і сэрцам. Месца, якое можа лячыць ад хвароб і смутку. Гэтае месца - бясконца дарагі куточак зямлі, на якім ён нарадзіўся.  Куточак той бачыцца яму самым цудоўным, самым годным месцам на свеце. Але ёсць мясціны на Беларусі, успаміны пра якія саграваюць душу,  натхняюць на творчасць паэта; якія ўзнесены ў паэтычных радках  вядомых нават за мяжой беларускай зямлі.

            Праца гісторыка-краязнаўчага гуртка “Юны экскурсавод”, які створаны ў 2009 годзе на базе Беняконскай СШ, падштурхнула нас да распрацоўкі праекта турыстучнага маршруту “Залаты пярсцёнак Беняконскага краю” з мэтай наведаць  гістарычныя сядзібы Беняконскага краю,звязаныя з імёнамі славутых людзей не толькі нашай мясцовасці: Адамам Міцкевічам, Марыяй Верашчака, Ваўжынцам Путкамерам, Вацлавам Ластоўскім, Пятром Нонхартам. У нашыя часы добра вядома, што, як і ў XIX стагоддзі так і сёння, вобразам Марылі Верашчак і паэзіяй Адама Міцкевіча поўняцца сэрцы і душы людзей, таму і не зарастае да Больценік дарога, сюды прыязджаюць людзі з усяго свету. Толькі ў мінулым годзе сюды прыязджала многа падарожнікаў, вандроўнікаў і проста цікавых людзей.

            Імя Марылі Верашчак, як і імя Адама Міцкевіча, добра вядома ў Беларусі і далёка за яе межамі. У меншай ступені вядома жыццё і дзейнасць Ваўжынца

Путткамера, Вацлава Ластоўскага, Пятра Нонхарта.

Мы працавалі  з архіўнымі дакументамі, матэрыяламі гістарычных сайтаў ,матэрыяламі музея А.Міцкевіча у г. Навагрудку.

       Такім чынам турыстычная экспедыцыя “ Залаты пярсцёнак Беняконскага краю”,  дапамагла нам замацаваць атрыманыя веды аб малой радзіме, яе культурна-гістарычнымі і мастацкімі каштоўнасцямі не толькі ў тэарэтычным, але і ў практычным накірунку.

                                           Вучэбна-метадычнае забеспячэнне.​